Hoewel Gert zich zijn allereerste schooldag in de kleuterklas en het moment waarop hij toen afscheid moest nemen van zijn moeder nog kan herinneren – én hij dat moment omschrijft als: “Achtergelaten worden, zo voelde het aan” – heeft hij naar eigen zeggen geen slechte herinneringen meer.
“Ik ben dan ook een nostalgicus”, meent Gert in Primo. “En nostalgie betekent voor mij de warme gevoelens oproepen die je kent vanuit je jeugd”, zegt hij. “Ik heb zeer mooie jeugdherinneringen die ik graag oproep aan de hand van foto’s, muziek of geuren.
“Met geuren heb ik dat zelfs heel hard”, aldus Gert. “Ik moet maar iets ruiken en ik word meteen teruggekatapulteerd in de tijd. Maar alleen de goeie dingen zijn blijven hangen, slechte herinneringen heb ik niet. Ik denk dat ik zo geprogrammeerd ben” klinkt het bij de Studio 100-baas.
