Een gevoelig onderwerp dat veel te vaak vermeden wordt: mensen met een onvervulde kinderwens. Philippe Geubels trekt op reis met vier innemende mensen, die om uiteenlopende redenen ongewild kinderloos door het leven gaan. Hij leert hoe ze een stil verdriet dragen, en rouwen om iets wat niet zichtbaar is.
Philippe leert wat het betekent om constant geconfronteerd te worden met een gemis, in een wereld die gericht is op het krijgen van kinderen of kleinkinderen. En hoe onschuldig bedoelde vragen uit de omgeving als ‘wanneer is het aan jou?’ telkens door het hart kunnen snijden.
Maar er is ook ruimte om te lachen met de situatie van behandelingen, zoals het vullen van sperma-potjes of het organiseren van het leven rond de hormooninjecties. Tijdens hun verblijf in de Ardennen krijgen Philippe en zijn gasten een initiatieles vliegvissen in Chassepierre, bezoeken ze het Kasteel van de graven van Herbeumont en rijden ze met een paardenkar langs de rustige wateren van de Semois. Aan de Pont Saint Nicolas genieten ze van een glaasje rosé en een avondlijke zwempartij. De paradijselijke omgeving zorgt voor een ontspannen sfeer waarin iedereen zijn eigen verhaal kwijt kan: zich begrepen voelen door lotgenoten werkt voor de gasten confronterend, en is tegelijk therapeutisch.
De geportretteerden
Jeroen (41) en zijn vrouw stopten na 5,5 jaar met hun IVF-behandeling. Ze kwamen samen tot dit besluit omdat het mentaal niet meer gezond was om te blijven doorgaan. Jeroens grootste verdriet zit in de hechte band die hij had met zijn eigen vader had, die stierf in de periode dat ze aan het proberen waren om kinderen te krijgen. Het besef dat er niemand zal zijn die voor Jeroen zal voelen wat hij voor zijn eigen vader voelde, maakt het voor hem heel moeilijk. Het verdriet schuilt in de kleine dingen, maar hij leert stap voor stap om te gaan met dit verlies.
Katrien (34) heeft sinds haar 14e een aandoening aan de nieren waarvoor ze jarenlang zware medicatie moest nemen. Later hoorde ze dat ze juist door dat medicatiegebruik onvruchtbaar zou blijven, wat op voorhand nooit met haar werd besproken. Katrien voelde lange tijd vooral schaamte naar haar man toe, omdat ze zich door haar onvruchtbaarheid als vrouw niet volwaardig voelde. In haar dagelijkse leven gaat Katrien de confrontatie zo veel mogelijk uit de weg door baby’s en zwangere vrouwen te vermijden.
Mireille (52) runt met haar man al jaren een slagerij. Voor het eerst in haar leven praat ze open over haar situatie en het verdriet dat daar al jarenlang aan vasthangt. Het contact met de andere gasten is troostend, maar tegelijk voelt Mireille dat haar nog veel werk wacht om te aanvaarden dat ze verder moet met het gemis. Dat wordt extra moeilijk nu haar vrienden en vriendinnen stilaan ook grootouder worden, en zij ook de komst van kleinkinderen moet missen.
Steve (42) hoorde op 24-jarige leeftijd dat hij door een genetische afwijking ‘slechte zwemmers’ heeft. Met zijn eerste vrouw ondernam hij jarenlang pogingen om met medische hulp zwanger te worden, telkens met de hoop dat het deze keer misschien wél zou lukken. Doorheen de jaren ontstond er een heel concreet beeld van zijn kind in zijn hoofd, maar een baby is er nooit gekomen. Met zijn tweede vrouw heeft Steve ondertussen wel een plusdochter, iemand voor wie hij liefde in overvloed heeft. En tegelijk blijft het aan hem knagen dat hij zelf nooit een kind zal hebben.
Taboe: vrouwen, zondag 16 januari 2022 om 20.05 uur op Eén.
Taboe is een programma van Panenka voor Eén. Het programma kwam tot stand dankzij de steun van VisitWallonia.
Lees ook: Met deze mensen lacht Philippe Geubels in nieuw seizoen Taboe
