Ze slaat de fase snel over
Iedereen is wel eens boos, iedereen loopt wel eens een dag slechtgezind rond. Ook Astrid Stockman. Maar zelf kan ze niet tegen mensen die fundamenteel boos door het leven lopen.
“Ik heb begrip voor ontgoocheling, ik snap melancholie – maar ik vind het verschrikkelijk als mensen vol vitriool zitten. Als jong meisje heb ik er mezelf misschien ook wel een beetje schuldig aan gemaakt”, moet Astrid toegeven in Humo.
“Voelde ik me onrechtvaardig behandeld, dan sleepte ik de zurigheid te lang mee: ik bleef wrokkig. Dat is behoorlijk nutteloos, weet ik nu.”
Wanneer Astrid zich boos voelt kan zich dat op heel wat manieren uiten. Ze beheert de woede-emoties niet zo goed en ze vindt het moeilijk om echt kwaad te worden. Maar ze kan zich wel behoorlijk opwinden over kleine dingen.
“Word ik gekwetst, dan stijft het verdriet meteen op – de woede sla ik over. Dat is niet gezond. Maar ik ben van nature conflictvermijdend. Dat verklaart al één en ander. En ik ben ook gewoon lang een pleaser geweest. Als mensen zichzelf als het centrum van de dingen zagen, gaf ik hun die plaats, ook als dat betekende dat ik mezelf opzij moest schuiven.”
