In Primo lezen we dat Christa Planckaert enorm geniet van de drukte van haar gezin rond haar.
“Ja, mijn kindjes! Die zijn zo belangrijk voor mij”, gaat ze van start. “Junior heeft nu wel een aparte ruimte hier op onze berg en het zal raar doen als hij ook weg is. Ik wil er nog niet aan denken. Ik dúrf er nog niet aan denken. En Eddy ook niet. Zeker, dat zou een serieuze aanpassing zijn…”
Schoondochter Pauline stelt Christa echter meteen gerust door te zeggen dat ze niet ver zouden verhuizen. “Als de plannen klaar zijn, willen we ook een eigen stekje op de berg bouwen. We zullen zelfs naar Christa en Eddy kunnen wuiven als we op ons terras staan. Maar alle gekheid op een stokje: ik wist al van bij het begin dat ik samen ben met Junior dat ik ooit naar de Ardennen of naar Frankrijk zou verhuizen.”
Iets wat de jongedame helemaal niet erg blijkt te vinden. “In het weekend heb ik nu een heel ander leven dan in de week. Dan is er de drukte van mijn job in Vlaanderen, de routine, het verkeer, het lawaai. In het weekend ken ik alleen maar de rust van de Ardennen, de stilte, de vogels die fluiten. Als ik zou kunnen tekenen voor een leven in de bossen: direct.”
