Het strafblad van Ismaïl Abdoul is niet ongeschonden. Hij heeft zelfs in de gevangenis gezeten, maar kreeg al die tijd veel steun van zijn vrouw Charlotte. En ondanks dat de gevangenispsycholoog zei dat hij het boksen moest laten vallen, heeft hij dat nooit gedaan.
“Ik was de eerste bokser die in de ring stapte met een enkelband. Boksen is nu nog altijd, acht jaar na het einde van m’n carrière, een belangrijk deel van mij. Zo geef ik twee zondagen per maand bokstraining in de gevangenis van Oudenaarde. Ik doe dat voor de vzw Touché, die gedetineerden leert omgaan met agressie”, blikt hij terug in Dag Allemaal.
Het had niet veel gescheeld of Abdoul had nog een keertje terug moeten keren naar de gevangenis. Hij streek het pensioen van zijn overleden vader op.
“Ik ben daar dom geweest. De familie van m’n vader in Mauritanië hing af van dat pensioen. Hij was hertrouwd en had vier kinderen. De jongste was amper 8 maanden en een dochter was gehandicapt. Om die mensen te helpen gaf ik z’n dood niet aan. Toen z’n paspoort dreigde te vervallen, schakelde ik ook nog eens een dubbelganger in om het te verlengen. Ik was opgelucht toen het uitkwam. Met bankafschriften kon ik aantonen dat ik het pensioen altijd doorstortte naar Mauritanië. Ik besef dat het naïef was om hen te helpen en m’n eigen gezin in gevaar te brengen, maar gelukkig kreeg ik slechts een werkstraf.”
