In 2003, op haar 36ste kreeg toenmalig tv-presentatrice twee keer op korte tijd af te rekenen met een levensbedreigende, slepende ziekte en was ze twee jaar lang out. “Daarna wou ik de draad weer oppakken, maar twee jaar is ontzettend lang in medialand en je plaats is zeer snel ingenomen”, zegt ze.
“Ik heb dat pas echt beseft toen iemand die bij een vergadering was rond potentiële presentatoren voor een nieuw programma, mij vertelde dat daar letterlijk werd gezegd dat ik ‘een te groot risico’ was’”, vertelt Sabine aan Dag Allemaal. “Ik was daar niet goed van, ik zag mezelf niet als een ‘risicogeval’. Ik was net heel zwaar ziek geweest – het is echt kantje boord geweest – en dan blijkt dat je carrière te bepalen, zonder dat iemand je eens opbelt en vraagt wat je daar zélf over denkt”, klinkt het.
Het maakte Sabine heel erg bewust van wat voor ‘fragiel raderwerkje’ de media zijn. “Zodra je om welke reden ook uit die ratrace stapt, valt dat raderwerk enorm snel uit elkaar”, aldus Sabine. “Achteraf bedacht ik ook hoe weinig mensen uit ‘de media’ ik tijdens mijn ziekte heb gehoord of gezien. Uit het oog was duidelijk uit het hart”, meent ze. “De wereld van de media is erg oppervlakkig. Dat was confronterend, maar het zette mij met beide voeten in de realiteit: de wereld draait perfect verder zonder mij. Dat hielp mij vooruit”, besluit ze.
